Дэвтэртээ ...

Би уйтгартай эсвэл гунигласан үедээ юу ч хамаагүй бичиж, зурмаар байдаг. Урд өмнө нь өдрийн тэмдэглэлийн он удаан жил хадгалсан дэвтрээ дэлгэж байгаад юу ч хамаагүй бичээд л сараачаад суудаг байсан даа. Хааяа хааяа бичгэн дундаа элдэв зураг зурна. Зураг ч гэж дээ огтлолцсон, муруй зурааснууд.


Тэр жил хэн нэгэн хүн миний дэвтрийг уншсан тэр мөчөөс хойш тэмдэглэл хөтлөхөө бараг больсон доо. Яагаад ч юм үе үе дэвтрээ нээгээд элдэв юм бичмээр болж дэвтрээн нээн, гартаа үзгээ бариад суух тэр агшинд сэтгэл дотор байсан зүйлс үгүй болчихдог. Би юу ч бичилгүй хэдэн зураас татсан болоод үзгээн таглан, дэвтрээ хаагаад далд нуудаг.

Дахиад хэн нэгэн намайг хүсээгүй байхад дэврийг минь сөхөөд харчих болов уу гэсэн айдас надад байнга төрдөг. Яагаад ч юм тэдгээр дэвтрүүдийг уншаад суухаар өнгөрсөн бүхэн нүдэнд харагдаж, хүүхэд насны дурсамжуудаа эргэн харах шиг болдог. Арван жилийн шохоорхол, үерхэл, найз нөхдийн хөгтэй явдал гээд сайн, муу бүхий л зүйлс тэдгээр дэвтрүүдэд үлджээ.

/Зүгээр л биччихлээ. Яг л хуучин дэвтрээ нээгээд бичиж байгаа мэт. Найруулга, үг үсгийн алдаа байгаа тул ойлгоно биз/

Би яг л үхдэл шиг


Өнөөдөр хүмүүсийн блогт бичсэн хоосон, хүйтэн гэх бичлэгүүдийг уншаад тэр үү эсвэл хэтэрхий удаан ганцаараа байснаас болов уу би ч бас нэг л хоосон хөндий болчихсон гэдгээ мэдэрлээ. Гаднаас минь харахад инээж баяссан нэгэн боловч миний дотор сайхан гэх юм юу ч үлдээгүй байна... Нэг л их юм бодож гансарсан хоосон сэтгэл, хөндий хүйтэн харц л надад байна...


Ядаад жаахан ч гэсэн догдолж, сэтгэл хөдлөлтэй болохсон гэж бодогдох юм. Ингээд бодохоор би яг л үхдэл шиг...

Ахмадуудаа бага ч болов баярлуулсан гэж бодном

Миний бие өчигдөр Батсүмбэрт байдаг Өндөр настнуудын асрамжийн газар блогчидтойгоо оччоод ирлээ. Батсүмбэр рүү явахыг Аниргүй анх Хайр гэдэг... бичлэгээрээ уриалсанг бүгдээрээ мэдэж байгаа биздээ тэ. Үүний дараа Тавдугаар сар, Дээсбий хоёр ч өөр өөрийн блогтоо бичлэг болгон нийтэлсэн.
Би тэгээд явсан, очсон талаарх фото нийтлэл оруулъя гэж бодлоо.
Явсан блогчид: Аниргүй, Ицми, Кошейк, Санбьюти, Тавдугаар сар, Дээсбий, Жое, Би. Ицмигийн зургийн аваагүй нь жаахан харамсалтай.

Энд би дүрээрээ зогсож байна


Блогчин: Тавдугаар сар


Блогчин: Аниргүй


Блогчин: Дээсбий


Блогчин: Санбьюти


Блогчин: Жое


Блогчин: Кошейк


Асрамжийн газрын байр [урд талаасаа]


Хүмүүс тэр асрамжийн газрыг өнчин цагаан гээд байхаар нь талд ганц л байшин байдын байх гэсэн чинь жижкээн тосгон магяын газар байлээ. Эргэн тойрон айл, сургууль, цэцэрлэгтэй.


Өндөр настнуудын байр [хажуу талаасаа]


Бие засах газар, Зүүн гар талынх нь ажилчдынх юм шиг байгаан
түгжээтэй, аан тэр хүрэн нь цоожгүй нээлттэй ахмадууд ордын байлээ


Ахмадуудын мөргөж, хүрд эргүүлдэг суварга


Салхивч, яг очиход энд савхивчиндаа юм яриал суужийсандаа


Хоолны хөтөлбөр нь


Хоолны заалыг нь сонирхоод танилцаад явж байгаад цонхоор
хартал гурван хөгшин түлээ хагалаад зогсож байсын.

Нэг нь хагална, нэг нь зөөнө, гуравдах нь өрдөг.

Бид гарч тэдгээр хөгшдөд тусалж залуучууд маань хагалж, бүсгүйчүүд нь зөөж өгсөн дөө. Ингээд туслаад байжийтал хонх дугарч, 16.00 цагийн цайны цаг болсон байлаа. Энэ үед тэдэнд ажлын бээлий их хэрэгтэйг мэдсэн. Гартаа хэдэн ч өргөс оруулсын бүү мэд. Мод зөөж, өрөх бүрт гарт мааааш нарийнхан өргөснүүд дүүрэн орж байсан.
Тэгээд гадаа түлээн дээр байсан эмээгээс асуухад: Ямар нэг цугларалт, хурал, хоол, гаднаас хүн ирэхээр хонх дугарч биднуудыг цуглархыг сануулдаг гэсэн.


Цайндаа орох гээд цуглацан байгаа хөгшид. Ахмадуудыг дотор нь бүлэг болгоод хуваацан, тээд бүлэг бүр ахлагчтай, бүлгийн нэрнүүд нь их өвөрмөц: Янзага, Мазаалай, Хүчирхэг харынхан, Болжмор, ... зарим нэрийг нь мартчихжээ.


Биднээс гадна тэнд, Орхон дээд сургуулийн багш оюутнууд, бас Шинэ Монгол гэдэг ТВ-н оператор, хөтлөгч, лам гээд олон хүн очсон лдоо. Энэ лам ном хурж ахамдуудыг баясгасан, арц эдр тараасан.


Ном хурж байхад эрхтэй нь эрхээ эргүүлэн, эрхгүй нь залбирч байгаа нь харагдсан


Манай блогчин Кошейк 108 зул өргөсөн. Ахмадуудыг асааж болно гэхэд тэд асаахаар их олноороо ирж бид тэдэнд асаахад нь тусалж өгсөн дөө.


Чөлөөт цагаа өнгөрөөдөг заал юм шиг байлээ, буйдан,
энд тэнд хананы зураг, шатар, даам...

Бид аль болох ахмадуудад аль болох хэрэг болох үүднээс зузаан оймс авч тараасан. Тэнд 130 орчим өндөр настан байдын байлээ. Хүн бүрт оймсоо тарааж өгчөөд машиндаа суун хотын зүг яаран хөдөлсөн дөө.

За эцэст нь хамт явж чадаагүй ч сэтгэлээсээ хандив өгсөн хүмүүстээ бүгдэд нь баярлала. Миний мэдэж байгаагаар дараах хүмүүс:
1. Миний хайртай ээж
2. Ажлын дарга
3. Блогчин Крайм
4. Блогчин Лофлоф
5. Блогчин Дурлагч
6. Блогчин Крафти

САЙН ҮЙЛС БҮХЭН ДЭЛГЭРЭХ БОЛТУГАЙ

Би цахим ертөнцийн боол байна

Би бодлоолд...

Би яг боол болчлоо. Яавал чөлөөлөгдөхөө ч мэдкү байна. Өдрийн хэдэн цагийн энэ компүтрийн ард өнгөрөөдгөөч санаку айна. Нэт байхгү бол суухгүйлд. Би эхлээд компүтрээ асаагаад яахоодоо ордог, дараа нь гөүгөү рүү ордог, тээл ордог бүх соошил руугаа ороол байна зарим руу нь орохоо мартчихдын...


Юу юу руу ордгоо тоолийлд
Яг бичсэн чээн зарим ордог юмаа санадгүү ээ. Бодоод байхнээ гүүглэ намайг гайхруулж бардгүйн. Анх соошил ертөнцөрд орохдоо гүүглээс л эхэлжийсэн. Одоо гүүглийн нэлээн олон соошлийг хэрэглэдэг шүү.

Аль нэг хэрэглэдэг зүйлээсээ татгалзая гэхээр болкумаа. Бүгд л хэрэгтэй ажил, чөлөөт цаг, өөрийгөө хүртэл хөгжүүлхэд яалтачгүй хэрэгтэй. Би энэ боолоос гарахын тулд цахим ертөнц тэр дундаа соошил сүлжээг ер нь судалчуул болхын бишүү. Мэргэжилтэй минь ч ойролцоо ер нь яад чадку гэж мэгээд... Энэ анх бичкэж байснаас өөр болчлоо. Шаал өөр юм бодож уул нь спот руу нэвтэрч ороол уншаад байсан утгагүй болчлоо. Зөөз дуусгая эдр

Шаналал

============================================
Хэн нэгэн хүнээс
Өөр хүнд сайн болсон гэдгийг чинь дуулаад
Мартсан гэж итгэлтэй байсан сэтгэл минь
Яахаа мэдэхгүй болж билээ
Уйлмаар ч юм шиг
Инээмээр ч юм шиг
Уйлъя гэсэн ч
Чиний төлөө урсгасаар байгаад
Нулимс минь дуусчихсан юмуу
Бүү мэд огт гарахгүй юм
Инээх гэхээр
Элэг зүрх минь өвдөх шиг болох юм
Чи минь надаас холдон одож дээ
Ингээд нэг бодохоор
Мартана гэж үгүй юм
Мартаж чадахгүй байгаа энэ зүрхэндээ
Хутга шаагаад алчих юмсан
============================================
Ямар сонин юм бэ?
Энэ гайтай нулимс
Ганц дусал ч болтугай гараад
Зүрхийг минь амраагаад өгдөг ч болоосой
============================================
Энэ бүх юмтай
Эвлэрч намайг амраагаасай
Анхны хайр ийм байдаг юм бол
Анхны хайртай
Яах гэж учравдаа би
Би учирсан юм бишээ
Энэ л гайтай зүрх
Энэ дэмий зүйлтэй учирч намайг зовоож байна
============================================
Энийг арван жилд байхдаа бичиж байсан юмдаг

Гурван талт хайр буюу чулуун зүрхний түүх

Өшдөр шөнө нэг найзтайгаа өнгөрсөн баларсан үеийн дурлал, хайр гэсэн сэдэв рүү далийж ороод баахан бүтэлгүй бүтэлтэй дурлал яриваа гэж. Тэр талаараа бичүүл гэж бодоол...

Тэгсиймаа тэртээ тав гаруй жилийн өмнө бүтэлгүй дурлал гээч нь намайг тойроогүймдгуудаа.

Би гээч нь нэг залууд дасаад тэгсэн тэрний дотны найз нь ми хойноос гуруун жил гүйцэн би зөвшөөрдгүй байсым. Биднуус хамтарч нэг компани эдяр байгуулцан тээл дурлалт залуу бид хоярыг эргэн тойрны хүмүүс, хамтрагчид мэдээд компаний цаашдын үйл ажиллагаанд муугаар нөлөөлнө эдяр гэсэн яриа гарч би ч үл тоон зүтгэсээр л байлаа. Гэвч түүнд тийм тэнхээ байгаагүймдаа. Түүний над хэлсэн тэр үгийг одоо болтол мартадгүйен “Бид хояр нийлүүл бидний компани сүйрнэ, энэ компани миний ирээдүй”. Угаасаа нийлсэн нийлээгүй тэр хараал идсэн компани ч удаагүй дампуурч бидний нөхөд тус тусын ажил амьдралаа хөөжаан бишүү.


За тээд энэнээс хойш би гээч нь яг л чулуу шиг хатуу юунд ч уярдгүү, дурладгүү зүрхтэй болцым шиг байгаан. Одоо тээд ямарч сайхан залуу харсан зүрх догдолдгүү чаасан. Одоо тээл энэ хатуу зүрхийг зөөллөх тэр нэг залууг хүлээжаахаас гэж мэгээд. Өөрөө хайдагчмуу нэг юм бодыдоо.

Жорлон хэрэгтэй байна

Сүүлийн үед гадуур явжаахдаа олон нийтийн газар гадаа ил хүүхдүүдээ биеийг нь засуулж [шээлгэж, баалгаж] байгаа эцэг эхчүүд зөндөө л олж харлаа. Найзыхаасаа гараал явжийтал нэг ээж хүүхдээ байрны нь урд талын хайсан дотор баалгаж байхын, ажил руугаа явжийтал нэг аав хүүхдээ гадаа шээлгэж байсан, өчдөр шд ажлаа тараад явжийтал нэг охин долоо найм орчим насны гадаа шээжаахын... Оролцоох дэлгүүр, албан байгууллага руу ороод хүүхдийхээ биеийг нь засуулаатхий ингээд гуйж болдгүйл юм байхдаа. Багаас нь ингээд сургачихаар тэднуус чинь том болоод энд тэнд шээгээд, баагаад байна. Тэгжаа хүмүүсээс болоод хөдөөний хэдэн оюутнууд нь хотынхонд ад үзэгдээд байгаам шүүдэй.


Гэхдээ бас 00 олдку бол гэцүүлдээ. Ядаад манайд чинь нийтийн 00 их ховор байдаг шд. Тэхээр бас аав ээжүүдийг буруутгаж болкуул юм байна. Ерөөсөө энэ бүгдэд нөгөө муу нэрт даланзургаал буруутай. Чи бүх юманд буруутай мэджээнүү даланзургаа... Энд тэнд нийтийн жорлон хэдийг байрлуулчикаач даланзургаа!!! дэхүү. Жорлон бүрт нэг хүн ажилна гэхээр бас ажилгүйчүүдийн тоо багасч нэг хүн хоолны мөнгөөр дутахааргүү болкээдайна. Даланзургаа чи бодоод үзээрэй энэ их даж санаа шүү.